Constable Benton Fraser

Fraser wyróżnia się znajomością wielu rozmaitych technik przetrwania. Jest znakomitym tropicielem i często używa technik, przeznaczonych do użycia w dziczy, na ulicach Chicago (od tłumacza: osobiście uważam ze miasto pokroju Chicago niewiele się różni od takiej dżungli :)). Te umiejętności są tym co wyróżnia Frasera i oddziela jego metody od metod innych śledczych z posterunku. Ma świetnie rozwinięte zmysły - a w szczególności smak, słuch i węch. Potrafi wytrzymać ekstremalnie niskie temperatury, stać bez ruchu przez długi okres czasu i jest wyśmienitym jeźdźcem. Fraser często używa swoich umiejętności do rozwiązywania problemów, których policja ze swoimi komputerami i dogłębnymi analizami często nie jest w stanie rozwiązać. Jest w pewnym sensie Sherlockiem Holmesem, wyłapuje każdy szczegół i dedukuje, pomagają mu w tym rozwinięte zmysły.

Fraser wiedzie spokojne życie (pomijając jego przygody). Mieszka w domu za który płaci czynsz. Jego mieszkanie jest sterylnie czyste i ascetycznie umeblowane. Właśnie tam będzie czytał do późna dzienniki ojca szukając w nich rad. Wiele doświadczeń Roberta Frasera jako legendarnego policjanta konnego jak i jego błędów jako ojca i męża pomogły Fraserowi zrozumieć jak postępować z policyjnymi sprawami lub uporać się z kłopotami natury moralnej. Mimo że Fraser umie prowadzić nie posiada samochodu. Przeważnie nosi czerwoną wojskową tunike Królewskiej Kanadyjskiej Policji Konnej i jest dumny ze swojego uniformu. Co więcej nie nosi broni, a także nie wypaliłby z czyjejś broni gdyby nie zaszły niezwykłe okoliczności.

Diefenbaker to stały kompan Frasera a nie jego zwierzak. Fraser traktuje go z takim samym szacunkiem jak każdą inną żyjącą istotę. To oznacza obdarzenie go pewnym poziomem zrozumienia i akceptacją jego wolnej woli.

Mowa i dykcja Frasera są kanadyjskie aż do bólu. Jest niezwykle uprzejmy. Zatrzymuje się, aby pomóc ludziom przejść przez ulicę, a za każdą przysłygę dziękuje słowami "Dziękuję uprzejmie" (w oryginale "Thank you kindly"). Nigdy nie bluźni i rzadko używa slangu (który, nawiasem mówiąc, zabawnie brzmi w jego ustach). Fraser z sentymentem odnosi się do inuickich legend i folkloru jego rodzinnego Tuktoyaktuk, leżącego na północno - zachodnich terytoriach Kanady i opowiada o swoich rodzinnych stronach wtedy, gdy tylko nadarza się do tego okazja. Dziadkowie (ze strony ojca, którzy wychowywali Frasera, po śmierci matki i po tym jak ojciec ruszył patrolować północny - zachód) byli podróżującymi bibliotekarzami. Fraser nauczył się wszystkiego co wie o współczesnym mieście i społeczeństwie z książek.

Fraser jest bardzo kompetentny i pewny siebie w innych dziedzinach życia. Mimo to może być łatwo rozbrojony przez kobietę. Jego pewność siebie jest redukowana do małego chaosiku ;) w obliczu zwróconej na niego uwagi atrakcyjnej kobiety. Jednakże, Fraser ma trochę doświadczenia ze współczesnymi kobietami i zawiłościami współczesnych związków. Filozofia Fraser'a opiera się na krótkim kodeksie : honor, rycerstwo, przyzwoitość. Jedynym wyjątkiem jest Victoria Metcalfe. Wszyscy mamy mroczna stronę i Fraser nie jest wyjątkiem. Jest skomplikowana osobą z ranami zbyt dużymi by można je było skutecznie ukryć przed sobą, jak i przed innymi. Victoria jest jedyną kobietą, jaką Fraser kiedykolwiek kochał.

Paul Gross

Paul Gross urodził się 30 Kwietnia 1959 w Calgary, w Albercie. Zanim rozpoczął naukę sztuki aktorskiej na Uniwersytecie Alberty w Edmonton kształcił się w Anglii, Niemczech, Waszyngtonie i Kanadzie.

Po ukończeniu szkoły występował w wielu regionalnych teatrach Kanady. Chciał sam pisać sztuki. Jego pierwsza sztuka "The Deer and the Antelope" ("Jeleń i antylopa"), wystawiona w Edmonton, zdobyła Narodową Nagrodę za pisanie sztuki imienia Clifford'a E. Lee i Kulturalną nagrodę Alberty za pisanie sztuk (1982). Jego druga sztuka "The Dead of Winter", gotycka opowieść o życiu na bezdrożach Alberty była ogromnym sukcesem podczas wystawiania w Toronto Free Theater.

Dyrektor artystyczny John Neville zaprosił go, żeby pisał sztuki na Stratford Festival, który we współpracy z Toronto Free Theater wyprodukował "Sprung Rhythm" - historię o chirurgu z manią wielkości. W oryginalnym założeniu była ona przeznaczona dla Narodowego Centrum Sztuki w Ottawie. Taką samą posadę miał w "The Grand Theater Company", jego przełożonym był dyrektor Artystyczny Robin Phillips. Toronto Free Theater wystawił również "Thunder" ("Grzmot") i "Perfect Mind" ("Umysł doskonały").

Dla telewizji napisał "In This Corner" - epizod serialu "For The Record". Serial opowiadał o oddziale antyterrorystycznym i w 1986 zdobył nominacje do nagrody Gemini.

Gross występował na scenie i na ekranie. Jako aktor został zauważony w sztuce "Romeo i Julia" (1985), za którą dostał nominację do nagrody Dora Award. W 1988 otrzymał nagrodę za Dora Award "Observe the Sons of Ulster Marching Toward the Somme".

W telewizji wystąpił między innymi w: "Chasing Rainbows" , "Getting Married in Buffalo Jump", "Cold Comfort" , "Buried On Sunday", "Aspen Extreme" i "Tales of the City".

W 1994 i 1995 odebrał nagrody Gemini dla najlepszego aktora za rolę Benton'a Fraser'a w serialu "Due south", którego później został producentem.

Paul Gross jest też muzykiem. W 1997 on oraz jego przyjaciel David Keeley nagrali pierwszą płytę. Album został nagrany w Toronto oraz Nashville i znalazło się na nim 10 utworów, m.in. "Ride Forever", który Paul napisał i zaśpiewał w "epizodzie z pociągiem" w serialu "Na południe".

Zobacz w internecie:

• http://www.paulgross.org - nieoficjalna strona Paul'a Gross'a
• http://www.grossandkeeley.com - strona duetu: Paul Gross i David Keeley